Sanatsal bir amacı belirtmek isterim. Kitaplar yazıyor ki halkımızın yüzde sekseni kırsal kesim insanı. Yıllardır süregelen acıları/kıvançları/başlarına gelenler/başlarına getirilenler yazarlarımıza konu olmuş ve yıllar öne buna bir de ad konmuştu: "Köy Roman". Sanatsal anlatımla o gerçekleri ülkeyi yönetenlere/onlardan haberli ve habersizlere roman olarak sunulan. Orhan Kemal bu konudaki anlayışını "Aydınlık Gerçekçilik" diye tanımlamıştı. Salt gerçeği vermek değil olması gerekeni de vurgulayarak. Bu işin has ustalarından artık aramızda olmayan bir Orhan Kemal bir Samim Kocagöz bir Fakir Baykurt bir Kemal Tahir diyelim Abbas Sayar Kemal bilbaşar İlhan Tarus ve bu ay yitirdiğimiz Dursun Akçam canlar. (arık ardılları diyebilirim) keşke Hasan Eskil'in bu kitabını da okuyabilselerdi nasıl bir kıvanç duyacaklar mutlu olacaklardı herhalde bu insanlarımızın unutulduğu/unutturulduğu şu zamanda!