Rus şiirinin ve Avrupa modernizminin en seçkin kazanımlarını kendi kişisel potasında eriterek yeni ve özgün bir senteze ulaştıran Vladimir Mayakovski Ekim Devrimi"ni "kendi devrimi" olarak karşılayıp benimsemiş, yeteneğini olanca cömertliğiyle devrimin hizmetine sunmuş, halkın yaşamıyla birleştiğinde bir şair yaşamının nasıl bir enginlik ve tarihsellik kazanacağını kanıtlamıştır. Mayakovski şiirinin bir ucu Baudelaire'de, Whitman'da, Avrupa modernizminde, simgeci-imgeci-fütürist açılımlarda; bir ucu, her biri ondan derinliğine etkilenmiş olan Aragon, Neruda, Ritsos, Brecht, Nazım Hikmet şiirindedir...

(...)
Mayakovski olağanüstü yapıtı ve yaşamıyla, benzersiz ve cömert yeteneğiyle, böyle bir şairin ve şiirin toplumsal yaşam için nasıl ekmek ve su gibi doğal ve yaşamsal bir gereksinim olduğunu kanıtlayarak, eşsiz bir örnek olma özelliğini sürdürüyor. Bu kitap, bu eşsiz yaşama ve şiire düşürülmüş aydınlatıcı bir ışıktır.