Abdülatif Suphi Paşa'nın Saraçhanebaşı Horhor Caddesi'ndeki Harem ve Selamlıktan müteşekkil 40 odalı 3 hamamlı içinde havuzları olan konağında ailemiz ve birkaç emektar dadı oturmaktaydı. Ben Nevbahar Kızı Melek bu mekanın farkına varmaya başladığımda konak eşi saltanat ve debdebesini çoktan kaybetmeye başlamıştı. Hikayem doğrudan doğruya hayatımın kısaltılmış bir parçasıdır. Yazılanlarda yaşanmamış hiçbir unsur yoktur. Olabilecek önemsiz hatalar ancak zihnimizin bize oynadığı küçük oyunların izdüşümüdür. Bu hikayenin özetini annem Nevbahar'ın o hüzünlü ama güzel yüzüne bakarak yapmaya çalıştım.