Ekinler biçilirken doğmuşum
Sevgidir bu dünyada varoluşum
Buğday tarlasında sararıp solmuşum
Fakirlikten gurbet ellere savrulmuşum
Duran ERDEM

Bir Soluklanma Durağıdır Şiir
...

Şiirle anlatmaya çalışıyoruz, yaşam yolunda içimizde birikenleri. Duygularımızı, düşüncelerimizi. Bizden öncekiler -yazı bulunmadan önceki öncüllerimiz-, doğaçlama yapıyorlarmış bu işi. Biz, onların buldukları yazı dilini kullanarak yapıyoruz. Kimimiz, başarısız oluyoruz bu dili kullanmada. Sadece kendimiz için yazıyoruz. İçimizi boşaltıp rahatlamak için. Yazdıklarımız da bizimle birlikte eskiyip yok oluyor zamanla.

Kimimizse oldukça başarılı... Yazdıklarımız, bizim duygularımız olmaktan çıkıp başkalarını da sarıyor, sarmalıyor. Bir duygu birliği oluşuyor okuyucumuzla aramızda. Bizi birleştiriyor, tek insan yapıyor. Yazdığımız ezberleniyor. Başkalarına aktarılıyor. Şiirlerimiz dillerde dolaşıyor. Birçok insan, bizim şiirlerimizle coşuyor, eğleniyor, heyecanlanıyor, hareketleniyor. İşte o zaman biz, şiir yazıcısı olmaktan çıkıp şair oluyoruz...