Taziye çadırında bir sandalyeye oturttular Cemal'i. Ellerinde kelepçe ve etrafında sıralı askerler. Komutana sordular; ''üç saat izni vardı bir saati kaldı'' dedi. Oğlu ve kızını getirmek istediler. Cemal buna izin vermedi. Bu olumsuz durumdan etkilenmesinler diye. Komutan son kez saatine baktı; '' gidiyoruz'' dedi. Jandarmalar araca kadar bir koridor oluşturdu.

Arkasına bakmadan yürüdü...
Artık annesi ve anıları vardı...