1174 yılında Selâhaddîn-i Eyyûbî'nin ağebeyi Tûranşâh öncülüğünde gerçekleşen Yemen seferi, Eyyûbîler'den önce kabilevî güçlere dayalı bölgesel hânedanlar tarafından yönetilen Yemen tarihi açısından bir dönüm noktası teşkil etmektedir. Büyük bir kısmı Haçlılar'la savaş tecrübesine sahip seçkin askerlerden oluşan bir orduyla Yemen'e giren Tûranşâh, kısa bir süre içinde Aşağı Yemen ve Tihâme'de hüküm süren hânedanlara son vererek Yemen'in önemli bir bölümünü hâkimiyeti altına almıştır. Tûranşâh'ın 1176'da ayrılmasından sonra başlayan ve sekiz yıl süren nâibler dönemi ciddi bir istikrarsızlığa sebep olmuşsa da Selâhaddîn'in, kardeşi Tuğtegin'i göndermesiyle Eyyûbîler'in Yemen'deki hâkimiyeti yeni bir evreye girmiştir.  1184 yılının başlarında Yemen'e giren Tuğtegin'in on üç yılı aşan hâkimiyet dönemi, Yemen'de en az yüzyıldır görülmeyen siyasi birliğin sağlandığı ve Yemen'in gerçek anlamda bir devlet teşkilâtı ile tanıştığı bir dönem olmuştur.