Tuhaf bir yerinde durup hayatın; ne önüme
ne arkama olduğum yere baktım.
Öylece...
Günlerce...
Baktım.
Senden çok da farklı değildim aynıydım belki de.

Seni ıslatan yağmurlar burada da yağdı;
saçak altları aynıydı sanki; damlalar paslı borulardan
sol omuzuma damladı kızmadım üşüdüm biraz o kadar.
Yalanlarım mı elbette vardı.
Pembe beyaz mavi... Rengini sen seç işte.
Benimdiler.
Sana ona onlara söyledim ama hiçbir yere gitmediler
en olmadık anlarda çıkıp karşıma dikildiler.

Kaçıp saklandım elbet.
Sığınaklarım da vardı seninkiler gibi.
Kızgınlıklarım dargınlıklarım da.
Ama ah o canım barışmalarım.
Mutlaka barışmalarım...