"Adam gidiyordu ama sanki giderken onun umudunu ve az önce kazandığı enerjisini de götürüyordu. O uzaklaştıkça umudu ve hevesi de uzaklaşıyor ama karamsarlıklar yaklaşıyordu. Onun gözden kaybolma- sıyla karamsarlık gelmiş ve kalbine yerleşmişti.
Ne acı bir durumdu! Tüm aile onu bırakıp gitmişti; oysa o arkalarından bakakalmıştı. Sessiz bir çığlık atmıştı anlayanlar için.
Ah oğlum... Dün gibi hatırlıyorum için için ağlayan ve beni neden terk ediyorsunuz diyen bakışlarını. O sessiz çığlıkların kulaklarımda o biçare duruşun gözlerimin önünde. Bu ahvalin beni geldikten sonra kaç gün yatırmadı biliyor musun? Sen bilmezsin bir annenin evladını bırakıp da gitmesi ne zor."

Yaşanmış acı hayatlar ve yaşanamamış hayaller...