Şiir gibi deriz ya; ekmeğe, suya, rüzgara..
Annemizin yaptığı böreğe, sarmaya,  kapıda yatan arabamıza, kızımızın gül kokulu saçlarına, çünkü şiir; mutluluk, acı, aşk, gurur, gözyaşı, yalnızlık.. İnsanı insan yapan tüm duyguları, her defasında hissettiren bir hâl, bir güzellik..
İster kafiyeli, ister uyaklı, ister redifli, ister cinaslı..
lirik, epik, pastoral , didaktik ya da satirik...
Hep aynı yağmur sonrası toprak kokusu, hep aynı denizin güzelliği..
Yaşamak; ki tüm insani duyguları hissederek yaşamak,
Şiir, şiir gibi..