''Güzel ve verimli bir haber materyali'' diye düşünerek birçok kez uğruyorum buraya. İsimlerini sonradan öğrendiğim Ahmet, İsmet, Bahri, Kerim, Suat, Sinan, Vedat gibi pezevenkler yanaşıyor müşterilere, kadın isteyip istemediklerini soruyorlar. Kimisi ''yok'' diyor, kimisi ''para fazla'' diyor, kimisi ''gecelik istiyorum'' diyor, kimisi, ''bir değil iki kadın istiyorum'' diyor.

Kadın pazarlayan, 35-40 yaşlarında, gerektiğinde belirli müşterilere giden kadınlara da rastlamak mümkün. Pezevenkler burada düzenli olarak 35 kadının çalıştığını anlatıyorlar. Kadınlar ve pezevenkleri, ya pastaneye gelen kişilerden müşteri kabul ediyorlar ya da daha önceden tanıdığı müşterilerinin onları gelip oradan almalarını bekliyorlar. Hayat kadınları içeride oturuyorlarsa ve arabası olan müşteriler de onları cepten arıyorlarsa, kadınlar, ''Hozana'nın önüne gel, ordayım'' diyerek dışarı çıkıyorlar. 5-6 dakika sonra ise lüks arabalar yanaşıyor pastanenin önüne ve kadınlar binip uzaklaşıyorlar.

Başka bir gün, ses kayıt cihazı ve mini kamerayı da alarak bir arkadaşımla birlikte tekrar gidiyoruz bu pastaneye. Amacımız görüntü ve ses kaydı almak. Sarı-kırmızı-yeşil bezeli tablolar ve fularlarla duvarlar süslenmiş. Müzik setinden, ünlü Kürt ozanı Şivan Perwer'in ''Kine Em'' adlı şarkısı kulakları sağır edercesine çalınıyor bu 'pastane'de. Yan masalarda ise pezevenkler, gelen müşterileri gözlerine kestirerek kime kadın sunacaklarının hesabını yapıyorlar. Diyarbakır genelevi bile saat 24:00'te kapanırken, bu ''pastane''nin kapanış saati 01:00.

Gazeteci Ahmet Sümbül, iki yıl süren bir araştırmanın ürünü olan Güneydoğu'da Fuhuş adlı belgesel çalışmasında, bölgede fuhşun hangi kanallar üzerinden gelişerek, ne gibi boyutlar aldığını çarpıcı bir biçimde gözler önüne seriyor.