Çocukluğun verdiği o başıboş canlılık,sevgi ihtiyacı ve çocukluktaki inanç gücünün bir daha geri gelmesine imkan var mı?
Yaşantımızda, çocukluğumuzun o tertemiz sevinci ve sınırsız sevecenliğinden daha etkili bir ruhun bulunduğu bir başka dönem var mı? O ateşli dualar nerede şimdi? Duygusallığın o tertemiz gözyaşları, o herşeyden daha güzel olan armağan şimdi nerede?
Göklerden koruyucu bir melek iniyor,gülümseyerek o gözyaşlarını kuruyor ve çocukluğun bozulmamış hayal gücünün ürünleri olan düşleri de alıp götürüyordu.

Acaba yaşam, o gözyaşlarımı ve o mutluluk dolu heyecanlarımı bir daha geri getirmeyecek kadar derin ve acı izler mi bıraktı bende? Yoksa onlardan geriye kalanlar sadece anılar mı?