Ayağının ucu ile vura vura sürüklüyordu taşı delikanlı. Akşamın çökmeye başladığı, rüzgârın dindiği, köyün sessizliğe gömüldüğü bu saatler bıyıkları henüz terlemeye başlayan bu delikanlının en sevdiği saatlerdi. El ayak çekilir, evli evine köylü köyüne hesabı tarlalardan, köyün tozlu yollarından insanlar evlerine yorgun dönerdi. Kızlar gelinler çeşmelerden çekilir, ortalık hayal kurmaya, uzaklara dalmaya, göç eden kuşların arkasından bakmaya uygun hale gelirdi.