Dijital hizmetlerin günümüzde doğrudan tüketiciye sunulması (B2C) oldukça yaygınlaşmıştır. Günlük hayatımıza müzik dinlerken film izlerken kitap okurken dahil olan bu hizmetler henüz tam işlevsel bir biçimde vergilendirilmemektedir. Dijital ekonominin adil vergilendirilmesi bu açıdan bir kamu yararı taşımaktadır. Bu hedef doğrultusunda yapılan bu çalışma uygulamada 3 Nolu KDV Beyannamesi olarak da bilinen elektronik ortamda sunulan hizmetlerden doğan KDV düzenlemesini incelemektedir. Konu incelenirken kaynak alınan AB düzenlemesi ile karşılaştırma yapılmasına dikkat edilmiştir. Meselenin teorik ve pratik yönlerinin birlikte ele alınması hedeflenmiş efektif vergilendirmenin önündeki engeller tespit edilmeye ve somut öneriler sunulmaya çalışılmıştır.