Gece el ayak çekilince ortalığı derin bir sessizlik kaplar. Duygu ve düşüncelerinle baş başasındır.            O an içten içe çatışmalar başlar. Duygular akıl süzgecine takılır yanlışlar doğrular birbirine karışır. Ardından ağır mı ağır hüzün çöker ki darmadağın olursun.
"Hüzün çiçekleri hep gece açar
Açtıkça derinlerde bir yerler sızlar.
Kelimeler!
Kelimeler boğazımda düğümlenir
Kâğıda dökülür satır satır...
Şiir olur!
Şiir olur hüzün kokar ılgıt ılgıt..."