Ebu-Leys es-Semerkandî ğıybetin dört türlü olduğunu söylerdi:
Küfür olan ğıybet nifak olan ğıybet ma'siyet (günah) olan gıybet ve mubah olan 
ğıybet.
1.  Küfür  olan  ğıybete  gelince;  bu  bir  kimsenin  müslüman  bir  kimse  hakkında 
ğıybet etmesine karşılık kendisine o müslümanın ğıybetini yapma denilince: "Hayır onun 
gıybeti yapılır ben gerçekten de dediklerimde doğruyum" derse Allah'ın haram kıldığını 
helâl kılmış olur. Kim de Allah'ın haram kıldığını helâl kılarsa -Allah'a sığınırız- kâfir olur.
2.  Nifak olan gıybete gelince; bu da bir insanın ğıybetini onu tanıyabilecek insanlar 
arasında  adını  vermeden  yapmaktır.  Bununla  nefsini  takva  sahibiymiş  gibi  göstermek 
ister.  Halbuki  o  bilinen  bir  kimsenin  ğıybetini  yapmaktadır.  İşte  bu  nifak  için  yapılan 
ğıybettir.
3.  Ma'siyet  olan  ğıybete  gelince;  ğıybetini    ettiği  insanın  ğıybetinin  haram 
olduğunu bilerek ve onun adını vererek aleyhinde konuşmaktır. Bunun günah olduğunu 
itiraf edenin yaptığı ğıybetten dolayı tevbe etmesi gerekir. 
4.  Fıskını  ve  bid'atini  açıkça  izhar  eden  kimsenin  aleyhinde  konuşmak  ğıybet 
değildir.  Aksine  o  bununla  ecir  sahibi  olur.  Çünkü  insanlar  faciri  tanıyınca  ondan 
sakınırlar.