Bana "Kitaplarını yollayayım mı?" diye soruyorsun.Dostum Tanrı aşkına onları benden uzan tut.Benim artık bir rehbere kışkırtılmaya ve alevlenmeye ihtiyacım yok! Yüreğimin heyecanı bana yeterli.Üstelik onu uyutacak bir ninniye bile ihtiyaç duyuyorum.Bu ninniyi de Homeros'ta fazlasıyla buluyorum.Kaç kez kanım kaynayıp taşarken onun yardımıyla söndürmüşümdür! Ah sen bu yüreği bilmezsin! O ne denli ne uçarıdır bilsen! Bunu sana mı soruyorum? Sen ki benim tehlikeli bir durgunluktan çoşkun bir sevince tatlı bir hüzünden azgın bir çırpıntıya düştüğüme tanık olarak kaç kez benim için kaygılanmış üzülmüşsündür!

İşte bu nedenle kalbimi hastalanmış bir çocuk gibi nazlandırıyor ve şımarmasına ses çıkarmıyorum.Sakın bunu kimseler duymasın!Çünkü öyle insanlar vardır ki onlara göre bu büyük bir suç bir günahtır.!