Def tarihi, eski çağlardan beri müzik tarihinin ayrılmaz bir parçasıdır. Bu çalgı birçok eski uygarlıkta farklı şekillerde kullanılmıştır. Emad Towhidi; def metodu kitabında Dr. Mohammad Moien'in 'Borhan Mosahhak' kitabından alıntılayarak def kelimesini şöyle açıklamaktadır; "Def kelimesinin kökü İbranice Tef kelimesine ve bu kelimenin de Tefeg kelimesine dayandığını söylemektedir. Tefeg kelimesinin anlamı ise vurularak çalınan demektir." Ayrıca, şunu da eklemektedir; "Dup Sümer dilinde çizgi ve yazı anlamındadır. Bu kelime Aramiceye Dup olarak dahil olmadan önce Duppu veya Tuppu olarak Ekedi diline geçmiştir. Sonralarda ise Arapçada Dof olmuş ve levha anlamında da kullanılmıştır." Onun için bu kelime günümüzde "def" olarak bilinmektedir.

The history of daf is integral to the history of music since ancient times. This musical instrument used significantly in different ways in many ancient civilisations. In Shevaye Daf Navazi (The Daf Method), Emad Towhidi cites Doctor Mohammad Moien who describes the word 'daf' in his own book, Borhan Mosahhek, in the following way: "The root of the word 'Daf' comes from the Hebrew word 'Tef, which is a variant of 'Tefeg' and means to play by stroke. He goes on to say that 'Dub' in the Sumerian language means line and writing. The word travelled from this language to the language of Ekedi, where it came to be 'duppu' or 'tuppu', before becoming included in Aramaic as 'clup'. Much later, this word appeared in Arabic language as 'clof', where it meant 'plate'. Hence, to the present day this word has been known as 'Daf'."