Bu kitap Türkiye ile Katar arasındaki ilişkinin gelişimini incelemektedir. Uluslararası ve bölgesel sistemdeki gelişmeler iki ülkenin yakınlaşmasının önünü açmış ve bu yakınlaşmanın daha fazla artmasında ise liderlerin yaklaşımları büyük rol oynamıştır.
Türkiye-Katar arasındaki ilişki dış politikadaki uyumdan stratejik ortaklığa dönüşen iş birliğine ve ardından birçok alana yansıyarak iki ülkenin stratejileriyle uyumlu kapsamlı bir stratejik ortaklığa dönüşmüştür. En önemlisi ise Ankara ve Doha yönetimleri arasındaki iş birliğinin güvenliklerini artırmaya ve diğer güçlerle ilişkilerinde bölgesel etki olasılıklarını ve bağımsızlık derecelerini güçlendirmeye katkıda bulunmasıdır.
Kitabın ayırt edici özelliği ise Türkiye-Katar arasındaki ilişkiyi ideolojik veya reformist unsura indirgemeden kapsamlı bir iktidar perspektifinden ve Neoklasik Realist Teori üzerinden incelemesidir.
Türkiye ve Katar orta ölçekli güç ve küçük devlet olarak sınıflandırılmaları göz önüne alındığında birbirlerinin sahip oldukları askeri diplomatik ve ekonomik yeteneklerden bütünleşik bir şekilde yararlanmaktadır. 2013 sonrasında yaşanan birçok krizde iki ülkenin güçlü bir şekilde yan yana durduğu görülmektedir.