Hayatta iki türlü doğru vardır; 
kişinin kendi doğrusu ve başkalarının doğrusu. 
Kişi kendi doğru bildikleri yapmak için önüne 
çıkan her türlü mücadeleyi vermek zorundadır. 
Bedeli ne olursa olsun kendi bildiği doğrudan ayrılamamalıdır. 
Bu da kişiyi erdemli biri yapar. 
 Kişi kendi doğru bildiğini bırakıp başkalarının doğrularının
 arkasından gitmeye başladığı an dönüşü olmayan bir yola girer. 
Çünkü artık o bir kukladır ve ipler sürekli başkalarının elindedir. 

Kişiye kalan tek şey iplerini tutanın verdiği rolü oynamak.
Farklı iki kültürlerde yetişen iki insanın başkalarının 
doğru bildiklerini yapmanın vermiş olduğu hatanın 
ve bu hatanın vermiş olduğu ağır tahribatın en güzel
 örneğini ALACAKARANLIK 2.PERDE'de yaşayacaksınız...
İyi okumalar.