1980 yılı. Eylül darbesinin üzerinden en fazla iki-üç ay geçmiş. Ses dergisinden ayrılmak üzereyim. Gırgır'dan birkaç arkadaş arayıp, Milliyet'in bir yan yayını olan müzik dergisi Hey'in içinde Curcuna diye bir mizah eki çıkaracaklarını söylüyor ve oraya bir şeyler çizip çizmeyeceğimi soruyorlar. Amaçları Gırgır'dan kopup kendi kanatlarıyla uçmak. Fakat her nedense ekibin yarıdan fazlası son anda cesaretini kaybedip şikâyetçi oldukları dergilerine geri dönüyor. Biz birkaç kişi kalıyoruz dergiyi çıkaracak kadroda.

Hey'in genel yayın müdürü Doğan Şener "çizgi roman yapmak ister misin?" diye soruyor, "zaten onun için geldim" diyorum. Kafamda çıtı pıtı bir kadın gazetecinin maceralarını anlatmak var. Ama kadın gazeteci fikri Doğan Şener'e cazip gelmiyor, mecburen gazeteciyi erkeğe dönüştürüyorum.

"Yarınki gazeteye çizgi romanların ilânları girecek, acilen tipini çizmemiz gerek" diyor Curcuna'yı yönetecek olan Nuri Kurtcebe. Kafamda salak bir gazeteci tipi var. Oturup çiziyorum alelacele. Nuri çizdiğim tipi görünce gülüyor ve "gene kendini çizmişsin" diyor. Oysa ben sadece salak bir tip çizmeye çalışmışım. Oturup kendisi bir şeyler karalıyor. O da kendisi gibi kel bir adam çizmiş. Kocaman çenesi var. Tartışacak zaman yok, iri çeneli kel adama saç ekleyip sayfaya veriyorum ve Hızlı Gazeteci'nin bu kitapta göreceğiniz ilk hali böylece ortaya çıkmış oluyor.