Ne saklambaç oynuyordu kız çocugu ne de pesinde
birileri vardı kaçtıgı...
Ama saklan diyordu içinde bir ses...Saklan ...
Içindeki yaralar iyilesinceye kadar mücadele etme
gücünü hissedinceye kadar yeniden baslama istegini
hissedinceye kadar saklan diyordu o ses...
VE
O ses ünlüyordu:
Bir ben var benden içeri...
Kisi her daim yarımdır eksiktir yaralıdır...
Ne zaman ki; iç çocuguyla iç yetiskiniyle tanısır bilge
kisisinin sesini duymayı basarır onlarla uyumlu hale gelir
onların rehberliginden yararlanmayı ögrenir; O vakit tam
olur tamamlanır iç dengesine kavusur sifalanır.