Bir Gül'ün Hikayesi

Her şey bir tohumun toprağa düşmesiyle başladı.
Tohum beraberinde bir avuçtan salınan bahçıvanın yüreğini de gömdü toğrağa.
Baştan başa sabır yüklü bir yürek.
Toprak kadim misafirine bağrını açtı.
Ve yağmur...
Göklerden haber getiren yağmur tüm serinliğini verdi tohuma.
Azap saçan sıcağa inat kana kana içti yağmuru tohum.
"Bey'" dedi bahçıvanın karısı.
"Herkes buğday eker tarlasına sen gül.Bilmez misin bu mübarek ne ekmek olur ne katık!"
Kaynayan çorbaya baktı bahçıvan.
"Her şeyi veren O'dur!" dedi."Ama hikmeti de aramak lazım gelir"
Gözleri gül filizlerindeydi bahçıvanın.
"Sabır!" dedi bahçıvan" Sabır ancak sabır büyütür bir gülü."
ve sabır meyvesini verdi.
Tohumlar utangaç birer kumru gibi goncaydılar şimdi.
Şehri dolduran ölgün başakların arasında bir gülistan vardı artık.
Her karışı güle dolu bir tarla.
Gece ilk kez gördüğü bu güzelliği örtmekten utandı.
Gülle başladı bu hikaye gülle sonlansın.
Sabrettikçe bahçıvanlar güller var olsun.