"Genişletilmiş ikinci baskı"
Anlat; cesetleri gölden çıkardığımız
ve onlara tekrar kuru giysiler giydirdiğimiz o rüyayı anlat
Nasıl da geç olmuştu, ve hiç kimse uyuyamadı, ve atlar, at olduklarını unutana dek koşuyorlardı
Bir ağaç gibi değildi bu, kökleri bir yerden öteye uzanamayan Daha çok bir şarkıydı, bir polis memurunun telsizinde çalan
Nasıl sardık halıya onları, böylece dans edebildik, ve günler ışıltılı bir kırmızıya dönüşüyordu,
ve her bir öpüşmemizde, orada,
dilim dilim kesmek için bir başka elma var oldu
Pencereden aydınlığa bak
Demek öğle olmuş bile, demek kimse teselli etmeyecek bizi. Bana, tüm bunların, ve aşkın da, bizi nasıl mahvedeceğini anlat Yani her şey, cesetlerimiz, ışığın şefkatli kanatları altındaydı
Bana asla buna alışamayacağımızı anlat