İnsanlık âleminde hak ile bâtıl, hayır ile şer her zaman çarpışmış ve mücadele hâlinde olmuşlardır. Bu durum, küllî ve umumî bir kaide hâlinde devam edip gelmiştir. Tarihin yapraklarını tedkik ve tahkik eden bir kimse, bu hakikati açıkça görüp okuyabilir. Evet, nev-i beşer, Âdem (a.s.)'dan bu güne kadar bu münakaşa ve münazaraların arasında bazen sıkışarak, bazen de yorularak gelmiştir. Gerçi her hak ve her hayır pek çok hücumlara uğramıştır, fakat ne hikmetse bu muaraza ve hücumlara en fazla peygamberler ve onların izini takip edenler hedef olmuşlardır. Bu hâl asrımızda da ciddi bir şekilde devam etmektedir. Materyalizm, ateizm, evrimcilik, tabiatperestlik gibi menfî fikirlerle hak dini olan İslâm'a karşı planlı bir mücadele yapılmaktadır. Bazıları da din düşmanlıklarını onu tağyir ederek, hükümlerini değiştirerek sergileme yoluna girmişlerdir. Maalesef memleketimizde de bu menfur plana bilerek veya bilmeyerek âlet olan kimselere rastlanmaktadır. Dine ait emirlerin inceliğine ve rûhuna vâkıf olmayan bu kimseler, dinin birtakım hükümlerini, tebdil ve tağyir ederek reform yapma hevesine kapılmaktadırlar. Hâlbuki dinin hükümlerini vazeden Allah olduğu gibi, onları tebdil ve tağyir edecek olan da ancak O'dur. Çünkü din, "bir vaz'ı ilâhidir ve akıl sâhiplerini kendi ihtiyarlarıyla hayra, fazilete, irfâna sevk eden bir rehber-i umumî ve bir mürşid-i  küllîdir" şeklinde tarif edilmektedir. İslâm dini beşerin yaratılışına ve istidadına en uygun bir dindir ve insanlara saadet ve selâmet yollarını gösteren bir hidâyet meşalesidir.