Nietzsche'nin 1886 yılında yazdığı İyinin ve Kötünün Ötesinde adlı eseri zamanın çok ötesine geçebilmiş yeni bir bakış açısının ürünüdür. Çeşitli sembollerle ve edebî bir üslupla bir dağın tepesinde -Böyle Buyurdu Zerdüşt- birbirleriyle örülen konular bu sefer tamamlayıcı nitelikteki bu başyapıtta yeryüzüne iner; daha açık ayrıntılı ve eleştirel bir üsluba kavuşur.
Nietzsche daima gelecekte kendisini keşfedecek okurlar için yazdığını söyler. Bu yüzden "uyarıcı" çağrısıyla modernitenin ilk kapsamlı eleştirisi ona aittir. Nietzsche geleneksel Batı düşüncesindeki Tanrı hakikat iyi ve kötü gibi kavramları tersine çevirirken uygarlığın altında yatan karanlık tortuları habis ruhları ve kendine güvenli limanlar bulmaya çalışan filozofları deyim yerindeyse yerden yere vurur. Nietzsche kendisinden önceki ve çağdaşı olan filozofları ahlâk felsefesi çerçevesinde dogmatik ön kabullerle fikir yürüttüklerini ve dolayısıyla eleştirel bir bakış açısından yoksun olduklarını belirtir. Ahlâk düşüncesi diye benimsediğimiz şey esasen bir "köle ahlâkı"dır. O iyi ve kötü kavramlarını metafiziksel bir yaklaşımla tanımlamaz aksine ironi ve neşesiyle içtenliği ve felsefi derinliğiyle içinde bulunduğumuz gerçeklere ve insan doğasına odaklanır.
Nietzsche bu eserinde geleneksel kalıpların tümüyle karşısında konumunu alırken zamanı aşan yönüyle yeni bir tür filozof neslinin ortaya çıkması için vaktin artık tamam olduğunu haykırır.