Seyrederken Haliç'i Pier Loti'den
çocukluğun devşirilmemiş anılarını,
konuşmalıyız usul usul tıkırtısında 
baba yadigarı bir duvar saatinin.
Gülebiliriz de güleceksek şayet
gerçek kahkahalarla
yalnızca iki kişiyi güldürebilen saçmalıklara,
kornişonluğuna kırk yıllık hıyar turşusunun
ya da düş gücüne ipek yüzlü bir çocuğun,
"Yıldızların kolları olsa da anneciğim
uzanıp yüzümüzü okşasa" diyen
o ipek yüzlü çocuğun.

-Sevdiğim kuşları belki, çocukları mutlaka sevmeli-