Kürtler modernleşmeyi çift katlı bir dayatma olarak yaşamak zorunda kalmış halklardan biridir. O nedenle de bu süreci geleneksel toplum ve hayatın kurum değer ve ilişkilerin çöküşü yenilerin doğuş ve yerleşme sancıları ile yaşanmış bir toplumsal-kültürel tarih olarak değil isyanlar iskan ve ilticalarla yüklü bir siyasal tarihin ağırlığı altında yaşadılar.
Bu tarih içinde geleneksel sözlü Kürt edebiyatı yazılı edebiyata geçmişin destanları çağdaş roman ve hikayelerle yerini bırakırken temaların sürgün göç ve ölüm'de yoğunlaşması son derece anlaşılır bir yönelimdir. Dolayısıyla Muhsin Kızılkaya'nın bu seçkisi özel bir ayıklamanın değil ana maceranın yansımasıdır.

Ama bu hikayeleri okurken sürgün göç ve ölüm sözcüklerinin çağrıştırdığı kanlı karanlık gözyaşına boğulmuş kasvetli ve ürkütücü anlatıların hemen hiç olmaması kimseyi şaşırtmamalı. Bitkinlikten uzak bir hüzün gülümseme ve çokça ironi yüklü hikayeler bunlar. Her şeyden çok gururunu yitirmemeye korumaya çalışmış bir halk ve dili sürgünün göçün ve ölümün acılarını bile bu duruşla ifade eder çünkü.
Ömer Laçiner