Gençliğimden bir parça,
Bir parça mıdır bu eksilen?
Dünya zalimler istifi,
Dayanabilen, sürgün zaten...
Kendi ufkunda, ne yaparsan yap,
Yine hazin sona mecbursun...
Yine hazin sona mecburdun...
Demirlerle çevrili tutsak bu yürek,
Toprak, atılan kalpte hep sürgün...
Hayat şarap gibi akan bir yağmur damlasıydı
Biz ona huylu huysuz bağlandık.
Meğer hissiz kalışlar sürgünlüğe takılı,
Grileşen ruhlar sessizliğe gömülü artık...