Loş ışıkta yaşlı kadınlar kucağı çocuklu anneler doluştu çevreme. Acım kulaktan kulağa fısıldandı. 'Annesi ölmüş...' Bir gün gelecek babamı bulacaktım. Bana 'Annen nasıl?' diyecekti. Ona ne cevap verecektim. Ses tellerim acıyana kadar buruk buruk ağladım. Beni canından çok seven gül gibi koklayan sıcacık öpen ılık ılık konuşan acılarımı dindiren göz yaşlarımı silen her derdime çare arayan fedakar annem... Yetimlerin niçin boynu bükülür şimdi anladım.