Acıma Üzerine(De Clementia) 55-56 yıllarında yazıldı. Seneca'nın Neron'a adadığı deneme, genç imparatora yönelik umutlarını yansıtır.
Neron'un saltık gücünü, bundan kaynaklanabilecek iç kargaşayı vurgulayan yapıtın 1. Kitabı, konumları sallantıda olan, varoluşları imparatorun iyi istemesine bağlı olan sınıfları ikna etmeyi amaçlar.
2. Kitap, saltık gücün doğru kullanımı olarak acıma konusunda felsefi savlar sunar.  Bu sunumla Senaca, Neron'un öğretmeni olarak rolünün, imparatorun erki iyi yönde kullanmasını güvence altına almak olduğunu soylulara duyurmayı amaçlar.
Acıma, yöneticiye yakışan tanrısal bir erdemdir, onun yüceliğinin bir kanıtıdır. Yönetici, Roma yurttaşlarına kendisinin tanrılardan beklediği gibi davranmalıdır. Acıma Üzerine bu tutumun bir örneği olan Augustus yönetim anlayışına geri dönüş amacını açıklayan siyasal bir manifestodur.
Seneca acımanın zalimliğin karşıtı olmakla kalmadığını, Stoacı görüşe göre bir kusur olan yufka yüreklilikten de farklı olduğunu belirtir.
Acımayı imparatorun başlıca erdemi düzeyine yükselten Acıma Üzerine, Seneca'nın siyaset felsefesi üzerine biricik kitabıdır.