Bu kitap iki ana bölümden oluşmuştur: Birinci bölümde öncelikle Hıristiyanlığın ahlâk ve erdem anlayışı ele alınmıştır. Bu bağlamda Antik Yunan filozoflarından Sokrates Platon ve Aristoteles'in insanın nihai amacı olan mutluluğu elde etmesinde aracılık rolü olan ahlâkî erdemlere bakışlarından söz edilmiştir. Sonrasında Hıristiyan ahlâkî erdemleri ve bunların temel kaynaklarından İsa'nın ahlâk öğretisini içeren Dağdaki Vaazı'ndan ve bunun başlangıç cümlelerini teşkil eden Mutluluklar'dan bahsedilmiştir. İkinci bölümde ise öncelikle genel olarak affetme konusunun tarihi kavramsal ve kuramsal çerçevesi üzerinde durulmuştur. Bu bağlamda bir taraftan "affetme nedir Ne değildir?" gibi sorulara cevap aranırken diğer taraftan affetmenin boyutu affetmeyi engelleyen nedenler ve bağışlamanın nasıl gerçekleştiği ele alınmıştır. Ayrıca ikinci bölümde Hıristiyanlıkta affetmenin boyutları; İsa'nın günahsızlığı ve bağışlayıcılığı affetmenin tövbe sevgi ve lütufla ilişkisi üzerinde durulmuştur. Bu çerçevede bir Hıristiyanın neden bağışlayıcı olması gerektiği sorgulanmıştır. Yine ikinci bölüm bünyesinde affedicilikte İsa Mesih'in örnekliği ve onu bu yönüyle taklit etmeye çalışmış Hıristiyan örneklerden bahsedilmiştir.