Kur'ân-ı Kerîm'in manası ve dil özellikleri nâzil olduğu toplumdaki muhataplar tarafından büyük ölçüde idrak edilebilmekteydi. Manada kapalı kalan kısımlar Hz. Peygamber (s.a.v.) tarafından açıklanmaktaydı. Fakat ilerleyen dönemde farklı coğrafyalarda ana dili Arapça olmayan Müslümanların Kur'ân-ı Kerîm'i doğru anlayamama durumu ortaya çıktı. Bu bağlamda ayetlerden murad edilen manayı daha doğru aktarabilmek ve Kur'ân'ın belâğî üslûp özelliklerini açıklayabilmek maksadıyla geçmişten günümüze farklı isimlerde birçok eser kaleme alınmıştır. Molla Gürânî'nin Gâyetü'l-Emânî fî Tefsîri'l-Kelâmi'r-Rabbânî adlı tefsiri de Kur'ân lafızlarında ve terkiplerindeki yapısal ve anlamsal özellikleri belâgat yönüyle ele alan önemli bir eserdir. Müellif birçok ayette meânî beyân ve bedî' ilimlerindeki belâgat kavramlarından istifade etmiş ve bunların manaya delaletleri hususunda tahliller yapmıştır. Dolayısıyla bu araştırmada Molla Gürânî'nin tefsirinde değindiği belâgat hususları tespit edilmeye çalışılmış ve bunların manaya yansımaları ele alınmıştır.