Kağıdı bana uzattı. Benim resmimi çizmişti harika bir çizimdi ve sanki vesikalık çektirmiştim. "Bunu nasıl yaptın?" diye sordum. 5 yaşındaki bir kızın yapabileceği resim değildi çünkü. "O resimde Tanrı'nın parmak izleri var" dedi ürperdim. Küçük kız da annesinin diliyle konuşuyordu sanki. Bu kez ön koltukta oturan küçük kız yaptığı resmi uzattı bana.
O da tahta bir bavul çizmiş altına uçaktaki koltuk numaramı eklemiş ve yanlış yolcu diye yazmıştı.
Kadındaki sezgi ışık hızındaydı. "En çok gizlenmesi gereken sır bazen meydanlarda açıklanır" dedi. "Nasıl yani?" dedim bir sırrın ipucunu ister gibi. Kadın "Kör gözünle gördüğün düş gören gözlerle gördüğün gerçeklerden çok daha anlamlıdır" dedi ve beni gizli bir dehlizin içine itekledi.