Asya'da, kısmen eski zamanda eski bir Türk hayattan sıkılmışsa onu değiştirmelidir ve bunu en iyi bildiği şekilde yapacaktır: Savaşarak.
Savaşmanın ucunda ölüm vardır. Ancak savaşın esas amacı da hayatta kalmaktır. O halde neden savaşılır ki?
Ormandaki ihtiyar ona şöyle demiştir:
"Barış arzu eden bir kimse daima savaşa hazır olmalıdır. Çok az kişi doğuştan cesurdur ama pek çoğu sıkı disiplin ve eğitim sonunda cesur kişiler olur."
Bu durumda ne yapsa? Savaşsa mı bu şahıs? Yoksa evde çay mı içse?
Aynı şey bir sahilde barmenseniz de geçerlidir. Onun da sözde eski dostu kafasını bulandırmıştır: HER ZAMAN pasif durmak aptalca. Bir şeyler yapmalı; çünkü güç her şeyi kontrol eder, gücün olmadan hiçbir şeyi koruyamazsın. Kendini bile...

Peki, güç olmayan bilgi var mıdır ki?