Beş Duyu ve Şehir
Deprem sonrasında şehir ve insan ilişkisi üzerine düşünmeye devam ediyoruz. Bu ilişki üzerine düşünmek şehirleri sadece ekonominin ve piyasanın şartlarına teslim etmeden insani ihtiyaçları ve duygusal beklentileri karşılayan uzamlar olarak düşünmek anlamına geliyor bizim için. Mimari yapıların içinde ve çevresinde onların birbirleriyle oluşturdukları boşluklarda ve kesişimlerde sadece zihnen dolaşmıyoruz. Aynı zamanda oralarda bedensel olarak da bulunuyoruz. Onları görüyor dokunuyor işitiyor ve kokluyoruz. Hatta bir adım daha ileri giderek onlarla bazen tatma deneyimleri yaşıyoruz. Dolayısıyla bir bina ve bir şehir bizim duyusallığımızı tedirgin etmek yerine onu okşamalı onunla zenginleşme yolları kurmalı. Bugünün şehirleri ve onların çoğu binası için bunları söylemek çok zor. Şehirlerimizin bir örnekliği ve bu bir örnekliği besleyen sıkıcı tekrarı; büyük şehirlerdeki gökdelen semtlerinin tahakkümcü söylemi; cam çelik ve beton bileşimlerinin çoğunlukla kötü ve duyusallığımızı zenginleştirmeyen tavırları... Buna mukabil sosyal medyada karşısında çoğu kez mutlulukla kalakaldığımız görüntüler cumbalı renkli minyatür gibi bir Türk sokağı; çivit mavisi ve kireç beyazına bürünmüş kadim bir Tunus şehri; taşı ustaca kullanmış orta çağdan kalma şirin bir İtalyan köyü oluyor. Nihayet bu ay şehirlerle beş duyu üzerinden kurduğumuz ilişkiyi masaya yatırıyor.
Dosya Kübra Kuruali Yaşar'ın Vedat Ozan'la yaptığı söyleşi ile açılıyor. Ozan şehirlerin karakterinin değiştikçe kokularının da değiştiğine dikkat çekiyor. Ardından Hasan Harmancı şehirlerle özdeşleşmiş tatların mekânlar üzerindeki etkisine dikkat çekiyor. Sanatçı ve mimar Sinan Logie Merve Akbaş'a verdiği söyleşide kentlere ayaklarımızla dokunduğumuzu söylüyor. İbrahim Nacak ise "Duyusal Duyarsızlığı Aşmanın Bir Yolu Olarak Şehre Dokunmak" başlığı altında konuyu irdeliyor. Son olarak yeni kitabı Taşı Taşırmak üzerinden Süleymaniye'ye ve tabii şehre dokunmanın görmenin bize neler getirdiğini veya götürdüğünü Ahmet MuratNihayet ekibine anlatıyor.
Nihayet'in KayıtlarHayat Memat ve Kültür Atlası sayfalarında da okuru birbirinden önemli yazılar bekliyor.
Bekir CantemirMerve Akbaş'a verdiği söyleşide şehirleşme ve konut problemini imar ve mülkiyet hakları üzerine tartışarak çözebileceğimizi söylüyor.
Cihan Aktaş "İpek Yolu Şairi" Metin Önal Mengüşoğlu'nu anlatıyor.
Ayşe Kaya Göktepe gitmek ve kalmak arasında mekânsal kimliğimize ve "yuva" algımıza dair sorgulamalar yapıyor.
Kübra Kuruali Yaşar depremden en çok etkilenen illerden olan Adıyaman'da arkadaşlarıyla geçirdiği günleri oyunla yaraları sarılan çocukları depremzedelerle yaşadıklarını kaleme alıyor.
Esra Kırsever geleneksel ve modern tıp ayrımı üzerinden biorezonans tedavi sistemini Merve Akbaş'a anlatıyor.
Zeynep Tuba Kesimli de Hasibe Koç ile seyahat kültürü üzerine konuşuyor.
"Evrak-ı Perişan Arasında" serisine devam eden Necati Tonga ise Ahmet Refik'in kaleminden Ahmet Rasim'in hususi hayatına dair unutulmuş bilgileri okurla paylaşmaya devam ediyor.
Tahsin Yıldırım yolu akıl hastalıkları hastanesinden geçen bir şair olan Adanalı Ziya'ya dair farklı kaynaklardan derlenen önemli bilgileri sunuyor.
Halil Solak 17 Ağustos Depremi için farkındalık oluşturmak amacıyla 2000 yılında düzenlenen ve John Berger'den Oliver Sacks'a dünya yazarlarının notları veya kişisel eşyalarıyla katıldığı Yer Sarsıldığında isimli sergiyi hatırlatıyor.
Yekta Şirin Halit Refiğ'in Yorgun Savaşçı filminin nasıl yakıldığını irdeliyor.
Ahmet Fatih Andı da Zaman Bakanlığı isimli dizi üzerinden tarih ve kurmaca ilişkisini yorumluyor.
Kayıtlar bölümünde Hayattan İncelikler sergisine dair ayrıntılar aktarılırken İngiliz akademisyen Matt Qvortrup'in "Filozoflarla Binalar Üzerine" başlıklı yazısı Ali Tacar çevirisiyle sayfalarda yer alıyor.