Fıkıh usûlü kelâm mantık ve felsefe alanlarında devrin otoritelerinden biri sayılan Seyfuddîn el-Âmidî'nin (ö. 631/1233) hükümlerin gerekçelendirilmesi konusundaki görüşlerinin ele alındığı bu araştırma giriş üç bölüm ve sonuçtan oluşmaktadır.

Giriş kısmında araştırma hakkında genel bazı bilgiler verilmiştir. Birinci bölümde fıkıh usûlünün tedvîn asrı olarak kabul edilen hicrî üçüncü asırdan tahkîk asrı olarak kabul edilen hicrî yedinci asra kadar illet ile hüküm arasında kurulan ilişki tespit edilmeye çalışılmıştır. İkinci bölümde Âmidî'nin şer'î hükümlerin gerekçelendirilmesinde esas kabul edilen hüsün-kubuh ve ilâhî fiillerin gerekçelendirilmesi ile illetin tartışmalı olan sıhhat şartlarına yaklaşımı bu meselelerde diğer usûlcülerden farklı olarak savunduğu görüşler ve görüşlerini temellendirmede kullandığı kanıtlar incelemeye tabi tutulmuştur. Üçüncü bölümde Âmidî'nin illeti belirleme yöntemleri illeti geçersiz kılmaya yönelik itirazlara bakışı ve görüşlerini ispatlamak için ileri sürdüğü deliller incelenmiştir. Sonuç kısmında ise araştırmada varılan neticelere yer verilmiştir.