Ve İnsan

Sırlı aynalarda seyrettim özümü
Zamanın değirmenine şaşıp kaldım
Gördüm ki ruhum boydan boya ağarmış
İklim ne çok değişirmiş mekândan mekâna
Meğerse yükseklere kar yağarmış
Hikmetinden sual olunmaz ey Yüce Tanrı
Demir dövüldükçe çelikleşirken
Bir ömre kaç ızdırap sığarmış?

Hilkati ne garip insanın!
Ruhu arşa çıksa da
Ayakları bir yerde balçığa batarmış
Bildim!
Mesele mezellete saplanıp kalmamak!
Esfeleisafilin her gördüğü çamura yatarmış
Ruhla beden arasındaki fark
Uçmak kadarmış
Yere inince iri kuşlar
Gökler çehresini çatarmış
Ve bataklığa dadanan kargayı
Yine bataklık yutarmış

Fatih Keskin