İşte bu vakit kolu kanadı kırılıyor günün 
bir halk şarkısını gömerken toprağa. 
Çırpınıyor avucumda göğsünü yırtıp 
arzın o milyon sesli mızıkası. 
Kıyamet gibi hep ölü çocuklarla tanışmaktan 
korkuyor oğlum gözlerini kapatıp. 
Duruyor her yerde rengârenk cıvıl cıvıl 
eliyle koymuş gibi bir ölüm atlası.