Bu kitap, "kerâmet" kavramının İslâm düşüncesi açısından neliği ve nasıllığı üzerinde bazı tespitler ortaya koyma gayesiyle kaleme alınmıştır. Bu yapılırken mütekaddim dönem temel alınmış ve bilhassa kelâmcıların görüşleri üzerinde daha fazla durulmuştur. Birinci bölümde kerâmet kavramının dilsel olarak tahlili, kavramın ıstılahî anlamıyla Kur'ân-ı Kerîm ve Hz. Peygamber'in sözlerinde yer alan örneklerine ve olağanüstü hadiselerin türlerine değinilmiştir. İkinci bölüm ise kerâmet konusunda tasavvuf ehlinin, Şiîliğin ve İslâm filozoflarından İbn Sînâ'nın görüşlerine yer verilmiştir. Son olarak üçüncü bölüm üç başlık hâlinde şekillenmiştir. Birinci başlık kerâmet kavramının ilk olarak geçtiği Ebû Hanîfe'nin el-Fıkhü'l-ekber adlı eserinden başlanarak sırasıyla Ahmed b. Hanbel, İbn Ebû Zeyd el-Kayrevânî ve İbn Hazm gibi sistematik kelâm ekolleri dışında kalan müelliflerin görüşleri; İkinci kısımda ise Eş'ariyye kelâm ekolünün kurucu imamı Eş'arî, Bâkıllânî, İbn Fûrek, Abdülkâhir el-Bağdâdî, Cüveynî, Ebû Abdullah el-Halîmî, Ebû İshak el-İsferâyînî gibi Eş'arî müellifler; üçüncü kısımda ise Mâtürîdî kelâm ekolünün kurucu imamı Mâtürîdî, Hakîm es-Semerkandî, Ebü'l-Yüsr el-Pezdevî, Ebü'l-Muîn en-Nesefî gibi Mâtürîdî müelliflerin kerâmet hakkındaki görüşleri incelenmiştir.