Cumhuriyet döneminde inşa edilmeye çalışılan din, bilgi ve inanç anlayışını konu edinen bu kitap, içerik olarak Diyanet İşleri Başkanlığı ve Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi çevrelerinde toplanan âlim ve mütefekkirlerin görüşlerini, zaman olarak da 1924 ile 1964 yılları arasındaki kırk yıllık zamanı kapsamaktadır. 

Bu kitapla, hem son dönem Osmanlı düşüncesinde yer edinmeye başlayan akılcı ve bilimci izah şeklinin Cumhuriyetle birlikte kuvvetlenerek devam ettiğine işaret edilmiş hem de dönemdeki âlim ve mütefekkirlerin siyasi merkezin pozitivist ve sekülarist politikaları karşısında geliştirdikleri tutum ve tavırlara dikkat çekilmiştir. Ayrıca dinî ve itikadi meselelerin temellendirilmesinde Mâtürîdî, Selefî ve Mu'tezilî yorumların tercih edilme sebeplerine yer verildiği gibi Eş'arîliğin dışarıda bırakılma gerekçelerine de değinilmiştir. Dönemin bu hususiyetleri istikametinde ele alınan bu çalışma girişle birlikte dört bölümden oluşmaktadır.