Bu tür sihirli dönüşüm tüm dramatik sanatın beklenilen ön varsayımlı bir uvertür'üdür. Bu sahnelemede Dionizyen cümbüşçü kendini bir hicivci olarak görür; ve hir hicivci olarak Tanrı'yı sezer ve görür. Bu kendisinin dışında kendi yapısının Apollonian kaynaklı tamamlayıcı bir öğesini bir vizyon halinde görüyor demektir. Bu yeni vizyon oluşumu ile yaratıcı drama artık tamamlanmış olur.
Friedrich Nietzsche