İnsanın hayat hikâyesi ona verilen isimle başlar. Doğarken Dünya sahnesindeki rolünden bihaberdir.
Bu da benim hikâyemdir diyen kadınlar ve ne yazık ki çığlıklar hep aynı. Ama her zorluğa rağmen de kadınlar acılarını gizleyecek kadar güçlüdürler. Çünkü kadın annedir. Hikâyelerini kaleme aldığım kadınları dinlerken; "cehenneme gerek yok." Çünkü kötü kocalar onların hayatlarını cehenneme çevirmişler
zaten. Onların hayat hikâyelerinin derinliklerine inince; "Kusursuz ve merhametli koca yoktur. Varsa da ya ölmüştür ya da daha doğmamıştır." Hâlbuki sevgi ve merhamet Allah tarafından verilen bir nimettir insanoğluna. Sevgi dua gibidir sevgi hayatın adıdır. Madem Dünya yaşam tarlasıdır. Önce onu sevgiyle
yeşertmek lazım. Çünkü Dünyanın cenneti neresidir? Deseler "sevildiğiniz ve önemsendiğiniz insanın yanıdır deriz; "seni ben gibi seviyor ve önemsiyorum" - cümlesi iyileştiren bir dokunuştur. Bu anne baba ve çocuklar içinde aynı değerdedir. Dünya yaşam tarlasıysa önce onu sevgi ve merhametle yeşertmek lazım. Çünkü akıllı insan kötülüğün çocuğu değil merhamet ve sevginin çocuğu olur.
Öyle hakkaniyetli yaşayın ki kimse sizi Allah'a şikayet etmesin.