Nazariyat çalışmaları, mûsikînin ilimler kategorisine dâhil edilmesinden sonra özellikle 13-14. yüzyıllarda sistem arayışı içerisinde bir ekol geliştirme çabası içerisinde olmuştur. Bilhassa Urmevî'nin eserleri ile ortaya çıkan yeni sistemin 14. yüzyıldaki temsilcisi ve geliştiricisi Âllâme Kutbüddîn Şîrâzî'dir. Ancak kendisinin çok sayıdaki eseri ve ilmî yaklaşımları gün yüzüne çıkarılmış olsa da Dürretü't-Tâc isimli eserinin mûsikî bölümü bu çalışmalar arasında kendine pek de yer bulamamıştır. Çok az sayıda ve konu temelli var olan bu gayretler de Şîrâzî'nin teorisini tam olarak ortaya çıkaramamıştır. Nitekim bir eserin var olan yapıyı nasıl ele aldığını ve sonraki eserlere hangi açılardan tesir ettiğinin meydana çıkarılması için, tümünün tedkik edilmesi lüzum etmektedir. Bu meyanda Şîrâzî'nin Dürretü't-Tâc'ının 4. fenni olarak kaleme aldığı bu telifin tercüme, tahkik ve incelemesinin yapılması önem arz eden bir mesele olarak görünmektedir