Sanki biri yanıma ilişip hüzünlüce sarılsa haykıra haykıra ağlamak geliyordu içimden. Yoktu öyle biri... Yutkundum sustum işime baktım. Yorulduğumun koşuştururken sallandığımın susadığımın farkında olmadan acayip düşünceler içimden gelip geçiyor saatler su misali akıp gidiyordu. Deprem anından beri hiçbir vaktim faydasız geçmedi. Benliğimle her yere yetişmeye gönüllüce ve insanlığımla gurur duyarak elimden geleni yapmaya çalıştım...