İkona kırıcısı tere satıcısı şöyle buyurdu:
Yorgunum üşüyorum kırgın ve kızgınım dostlar. İnsanları hep sevdim. İnsandaki ince ruhu sanatı şefkati ve gerçek güzelliği sevdim. Çoğu insanın aksine hayatı tıpkı bir çocuk gibi sevdim. Ben üzgün dalgın şaşkın ve yolunu arayan çocukları sevdim. Her çocuğun acısını kendi çocukluğum gibi hissettim. Sonra kedileri sevdim ben. Tıpkı çocuklar gibi sakarlıkları beni güldürdü. Çocuklar gibi oyunlarına katıldım. Sonra onların haksız ölümlerine şahit oldum. Çocuklar gibi haksızlığa uğrayan birçok insanın acısını gördüm. Sonra büyük görünen insanlar gördüm. Hiçbir şey yapmadılar yapamadılar. Anladım ve gördüm ki büyük görünen insanlar zayıf insanların zayıflıklarından beslenmekteydiler. Sonra ahlâk anlatan insanları gördüm. Hiç âdil olmadılar.
Güç istenci daima mağduriyet doğurmaktadır. Geleneksel ahlakın evrensel ahlaka dönüşümü için güç putunun kırılması gerekir. Gücünü dönüştüren insan kendini gerçekleştiren aşkın insandır. Ama-sız fakat-sız yaşar.
Sonra kendime döndüm ve dedim ki: "Sen anlam arayan koca bir hiçsin. Senin küçüklüğündedir büyüklüğün. Senin yokluğundadır varlığın azlığındadır çokluğun..."