Kur'ân-ı Kerîm, nüzulünden itibaren hoca-talebe ilişkisi gözetilerek yüzyıllar sonraki nesillere aktarılmış ve aktarılmaya devam edecektir. Bu şekilde tedrisâtı yapılan İslamî ilimlerden bir tanesi olan kıraat ilmi, Kur'ân-ı Kerîm kelimelerinde bulunan farklı okuyuş şekillerini incelemektedir. 

Her ilimde fer'î konulara bakışta bir yöntem olarak kullanılan bir usûl olduğu gibi, kıraat ilminde de farklı okuyuş şekilllerini tanımlama ve gerek teorik gerekse de pratik olarak inceleme imkanı sunan bir usûl bölümü bulunmaktadır. Bu bölümde  istiâze, besmele, idğâm, med, hemze, vakıf, imâle...gibi konular hakkındaki ihtilaflar, ravisine nisbet edilip rivayetler ve arap dili açısından değerlendirilmektedir.

İşte bu usûl konularından üç tanesi olan istiâze, besmele ve idğam usûl konuları içinde çoğu müellif tarafından ilk üç konu olarak alınmaktadır. Bu konulara dair muhtelif çalışmalar yapılmış olmakla birlikte bu çalışmalarda genellikle son dönem eserler temel alınarak çalışılmış, ilk dönem eserler ile İbnü'l-Cezerî'ye kadar olan dönemdeki müelliflerin eserlerine müracaat edilmemiştir. İşte bu şekilde bir çalışmanın bulunmayışı bizi akademik olarak bu konuları incelemeye sevketmiştir.