BİLE BİLE

Biliyorduk ikimiz de
Sağır dilsiz kalacağımızı.
Usul usul sokulmuştuk birbirimize.
Sessiz bir sızı aramızdaydı hep.
Ve ayak uçlarına basarak gidecektik sonra.
Biliyorduk bunu.
Gelirken çok kolaydı;
Senin gözyaşların vardı,
Benimse şiirlerim.
Ama gitmek öyle mi?
Çok zordu bunu sıraya koymak
Sırası neydi bu gidişin?
Kurumuş olamazdı gözyaşları,
Şiirler susar mıydı hiç?
Önce hangimiz gidecektik?
Onca İki kişinin sayamadığı,
Altı üstü iki sayıydı,
biz de sayamamıştık.
İki kişiyi sayamayan kocaamannn yalan dünya işte...
Biliyorduk...
Bile bile şarkılar biriktirdik,
Şiirler...
İnsan ölür sevgili,
Aşk kalır geriye.
Şarkılar, şiirler bir de...