Düşünce kitaba, öz acılarım uykuya dalıyor.
Başkalarının acıları uyanırken göz bebeklerimde,
Göz pınarlarımın yatağında çitiliyor,
Müjgânın insafına bırakıyorum emanet acıları.
Bazen kolundan tutup insafsızca,
Bazen sırtını sıvazlaya sıvazlaya, yavaşça;
Gözlerimin en dik uçurumundan,
Bol keseden atıyor
Emanet duyguların gözyaşlarını.
Ben kitaba düşünce,
Kitaptakiler de bana...
Gözlerimdeki buluta,
Düşüyor, düşüyoruz amansızca!..