Hayat hayallerimizi karşılayamaz oldu değil mi?
Bitmek bilmez bir karmaşanın içerisindeyiz. Sorumluluklarımız her geçen gün daha çok artıyor. Hayatımızı acımasızca eleştirir hale geldik. Keşkeler ile yaşayarak bize sunulan mutluluğu sön-dürüyor ve şimdiye odaklanamıyoruz. Yürümek zorunda olduğu-muz bu hayat yolunda heybemizi devamlı keşkelerle dolduruyoruz. Keşkelere mecburdur hayat ama ders çıkarıp boşaltarak yola devam etmektense, her anımızda artırdığımız yükümüzün altında eziliyoruz. Anımızı mutlu ve umutlu yaşayamadığımız için geleceğimizi hep karanlık bir sayfa olarak görüyoruz.
Hayatı çıldırmış gibi ilerleyen zamanın önüne atıp sevdiklerimizi, ailenin önemini birlik ve beraberliğin mutluluğun temel taşı olduğunu unutuyoruz. Başımızı kaldırıp nerede olduğumuza bakmadan ön yargılarımıza yenilip acımasızca insanları yargılayacak yalnızlaşıyor ve hayal kurmaktan korkuyoruz.
Her hayalinin ilerde karşına çıkacak yol ayrımlarına ışık tuta-cağını unutma. Hayat akıp giderken sevdiklerinle yaşamanın tadı-nı çıkar. Pişmanlıklarının arkasında kalma, keşkeleri sonlandırıp anın özgürlüğünü yaşa ve hayallerinin yıkılmasına asla izin verme.