Yüzyılların ilmi birikimiyle günümüze kadar gelen İlahiyat fakülteleri, gerek kurumsal anlamda yaşadığı sıkıntılar gerekse program yapısındaki unsurların işleyişi konusunda gündeme gelen tartışmalarla adından sıkça bahsettiren yükseköğretim kurumları olmuştur. Bir eğitim kurumu olması nedeniyle de verilen eğitimin ne derece gerçekleştirildiği meselesi tartışmaların odağında kalmasını kolaylaştırmıştır. Bu nedenle İlahiyat eğitiminin hedeflere dönük öğretimin muhteva, kaynak ve yöntemlerle işbirliği içerisinde sağlam bilimsel temellere göre kurgulanması gerekmektedir. İlahiyat fakültelerinde gerçekleştirilen eğitimin hangi amaç, muhteva, materyal ve yöntemle kılavuzlandığına dair bir bakış açısı getirme adına öğretimin yöneticisi olan akademisyenlerin deneyimleri üzerine tasarlanan ve eğitimde program geliştirme ilkeleri merkeze alınarak incelenen bu araştırmanın Türkiye'deki yüksek din öğretimi ile ilgili literatüre katkı sağlaması umut edilmektedir.